Page 24 - CAT Magazine

24 vision

“FIBO เราเชี่ยวชาญทางด้าน robotics และ automation
ซึ่งเป็นการบูรณาการศาสตร์ต่างๆ เข้าด้วยกันทั้งวิศวกรรม
อิเล็กทรอนิกส์ ไอที ไฟฟ้า และเครื่องกล เพื่อให้เกิดเทคโนโลยี
หุ่นยนต์ที่จะเข้าไปรองรับงานด้านอุตสาหกรรม เราไม่ได้
ท�างานเป็นระดับ mass หรือสร้างหุ่นยนต์เป็นกองทัพให้
อุตสาหกรรม แต่เราเป็นสถาบันที่สร้างองค์ความรู้ใหม่และ
เป็นนวัตกรรมที่ทันสมัยขึ้นมาเพื่อถ่ายทอดให้แก่สังคมหรือ
อุตสาหกรรมเพื่อน�าไปต่อยอดเป็น mass ขึ้นมาได้”

ทิศทางของหุ่นยนต์ในอนาคต
นอกเหนือจากการมีบทบาทในการพัฒนาอุตสาหกรรมหุ่นยนต์
ของประเทศไทยแล้ว ผศ.ดร.ถวิดา มณีวรรณ์ อดีตรอง
ผู้อ�านวยการฝ่ายวิจัย FIBO กล่าวว่า “ ทิศทางของเทคโนโลยี
หุ่นยนต์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตซึ่งคาดการณ์ว่า ในอนาคตความ
ต้องการ Service robot จะมากขึ้นและน�าหน้า Industrial
robot ขึ้นไป การสร้างหุ่นยนต์ที่ดีไม่ใช่แค่สร้างให้ท�างานได้
อย่างสมบูรณ์แบบแต่ต้องรู้ว่าประเทศต้องการส่งเสริม หรือ
ขาดแคลนก�าลังในด้านไหน ทั้งนี้ความต้องการสูงที่สุดคือ
หุ่นยนต์ประเภท Field robotics, UAV หรือหุ่นยนต์ทั่วไป
บินส�ารวจการปลูกพืชพันธุ์ ใช้ในการวิเคราะห์ภาพรวมของ
การพ่นยา พ่นสารเคมีในฟาร์มขนาดใหญ่ รวมถึงหุ่นยนต์ทาง
การเกษตร ที่ช่วยในการเก็บเกี่ยวผลผลิต หรือให้ปุ๋ย เนื่องจาก
ไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม จึงไม่มีทางที่จะหนีเรื่องนี้ไปได้
ดังนั้นจึงต้องมีการเตรียมเทคโนโลยีให้พร้อมรับสถานการณ์
ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

“คิดว่าภายใน 5-10 ปี วงการเกษตรในเมืองไทยหลีกเลี่ยงไม่พ้น เพราะเราจะขาดแคลน
แรงงานคนท�าการเกษตร ดังนั้นประเทศมีความต้องการหุ่นยนต์เข้ามาช่วย ดังนั้น นักวิจัย
นักวิทยาศาสตร์ในเมืองไทยจะต้องเห็นว่าสิ่งที่สร้างขึ้นนั้นเหมาะกับเมืองไทยหรือไม่ คนไทย
น�าไปใช้ได้หรือเปล่า เพราะหากความต้องการมีมากเราไม่สามารถน�าเทคโนโลยีจากในยุโรป
หรืออเมริกามาใช้ในบ้านเราได้ เพราะต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ต่างกัน ตอนนี้เกาหลีใต้

เป็นประเทศที่มีหุ่นยนต์มากที่สุดในโลก ตามด้วยญี่ปุ่น
ส่วนเมืองไทยก็ไล่ตามมาไม่ห่างจากจีนนัก ดังนั้นสิ่ง
ที่ก�าลังจะเป็นจุดเปลี่ยนตอนนี้ คือ ในอนาคตหุ่นยนต์
เคล็ดลับในการพัฒนาหุ่นยนต์ให้ใช้งานได้จริง ที่ใช้ระบบปัญญาประดิษฐ์จะเข้ามาแทรกซึมอยู่ทุก
สิ่งส�าคัญที่นักพัฒนาใช้เป็นหลักในการพัฒนาหุ่นยนต์ คือความฉลาดของ อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของมนุษย์ และอยู่ในชีวิต
หุ่นยนต์ที่สามารถรับรู้สิ่งแวดล้อมต่างๆ และสามารถตัดสินใจได้ ซึ่งต้อง ประจ�าวัน แตกต่างจากอดีตที่หุ่นยนต์อยู่แต่ในโรงงาน
ยึดหลัก 4 ขั้นตอนง่ายๆ ในการท�าหุ่นยนต์ให้ใช้ได้จริง ประกอบด้วย แต่ในอนาคตไม่ว่าจะไปโรงเรียน โรงพยาบาลก็อาจจะเจอ
หุ่นยนต์อยู่ในทุกมุมของชีวิต”
1. ต้องลงมือสร้างหุ่นยนต์ขึ้นมาจากสิ่งที่คิดไว้
2. เมื่อเข้าใจแล้วต้องสร้างแพลตฟอร์มมาตรฐานขึ้นมาให้สามารถใช้งานได้
ซ�้าแล้วซ�้าอีกเพราะนั่นคือหัวใจส�าคัญของหุ่นยนต์ นอกจากนั้น ยังมีปัจจัยเรื่อง Aging Society เข้ามา
3. เมื่อเราต้องการความมั่นใจว่าหุ่นยนต์สามารถท�างานได้ถูกต้องด้วย เกี่ยวข้อง เนื่องจากปี ค.ศ. 2018 นี้จะเข้าสู่ยุคสังคม
การทดลองใช้จริงในงานนั้นๆ ต้องค�านึงถึงผู้ใช้งานด้วย ซึ่งเป็น ผู้สูงอายุอย่างเต็มตัว สังคมจะมีผู้สูงอายุมากกว่า
สิ่งส�าคัญที่วงการหุ่นยนต์ไทยยังขาด คนวัยท�างาน ดังนั้นจึงต้องมีการวิจัยและพัฒนาอุปกรณ์
4. ปล่อยหุ่นยนต์สู่โลกกว้าง ต้องน�าออกไปใช้จริงบ่อยๆ เพราะยิ่งใช้ ที่ช่วยทุ่นแรง ซึ่งในอนาคตมนุษย์อาจจะต้องการหุ่นยนต์
ก็จะยิ่งรู้ปัญหาและจุดบกพร่องมากขึ้น ที่ช่วยทุ่นแรงภายในบ้านมากขึ้น

CAT MAGAZINE / April-June 2018